Badlands, South Dakota
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Remco, Inge, Ted en Sophie
27 April 2014 | Verenigde Staten, Rapid City
25 april 2014
Vanmorgen om tien over negen reden we weg van de KOA camping, uitgezwaaid door de eigenaar en zijn vrouw. Na tien mijl kwamen we in een plaatsje waar we dachten boodschappen te kunnen doen, maar daar was helaas geen supermarkt. En die vonden we ook niet meer voor we het National Park Badlands ingingen. Gelukkig hebben we nog wel het een en ander in de camper (in de vriezer) zodat we niet van de honger hoeven te bezwijken.
Het landschap in de Badlands is ronduit verbijsterend. Geen beschrijving doet recht aan de verbazing die je voelt als je dit landschap op je netvlies krijgt. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
De eerste verbazing te boven gekomen en vastgelegd op de camera’s togen we naar de trading post annex restaurant, waar we ons eerst maar weer eens te buiten gingen aan het kopen van shirts, jacks, caps en prullaria. Daar wordt een mens hongerig van en mede gezien het broodtekort in de campers, besloten we meteen het restaurant te bezoeken voor de lunch. We namen alle vier hetzelfde: Angus Burger en Diet Coke.
Daarna naar het visitor center waar in diverse displays uit de doeken werd gedaan hoe dit surrealistische landschap tot stand heeft kunnen komen. Ook zagen we fossielen van de rare dieren die hier heel vroeger geleefd hebben: neushoornachtigen, sabeltandtijgers, olifantsoorten. Raar maar waar.
Vervolgens reden we naar de camping, waar we zelf een plekje konden uitkiezen en vervolgens in een envelopje de verschuldigde twintig dollar in een pilaar konden deponeren. Prachtig uitzicht op de rotspartijen en aan de andere kant de prairies met weer rotspartijen in de verte. Adembenemend.
Met de camper reden we een klein stukje terug, alwaar we een korte trail hebben gelopen in korte broek en topje. De witte Nederlandse benen goed ingesmeerd. Het weer is dus boven alle verwachting.
Daarna was het tijd voor ontspanning in de vorm van een hapje en een drankje alvorens de Weber werd aangestoken voor het avondeten, wat we met smaak hebben verorberd met wederom het prachtige uitzicht.
Verder heb je eigenlijk weinig meer nodig om je compleet gelukkig te voelen.
p.s.
• Aan allen die een reactie hebben geplaatst: hartelijk dank daarvoor, dat vinden we heel erg leuk!
•Voor Lianne: ga sparen voor nog een keer, het is het zo waard!
•Voor Joke: bedankt voor bericht over het overlijden van Ed, wil je ook Monique S. daarvoor bedanken namens ons? Ik ben er erg van geschrokken.
•Voor Veder: ik heb het juiste e-mail adres van je in de lijst staan, dus ik snap niet dat het niet doorkomt. Fijne vakantie voor jullie drietjes ook gewenst!
•Voor Sophie: het eerste hardloop t-shirtje is in de pocket
Vanmorgen om tien over negen reden we weg van de KOA camping, uitgezwaaid door de eigenaar en zijn vrouw. Na tien mijl kwamen we in een plaatsje waar we dachten boodschappen te kunnen doen, maar daar was helaas geen supermarkt. En die vonden we ook niet meer voor we het National Park Badlands ingingen. Gelukkig hebben we nog wel het een en ander in de camper (in de vriezer) zodat we niet van de honger hoeven te bezwijken.
Het landschap in de Badlands is ronduit verbijsterend. Geen beschrijving doet recht aan de verbazing die je voelt als je dit landschap op je netvlies krijgt. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
De eerste verbazing te boven gekomen en vastgelegd op de camera’s togen we naar de trading post annex restaurant, waar we ons eerst maar weer eens te buiten gingen aan het kopen van shirts, jacks, caps en prullaria. Daar wordt een mens hongerig van en mede gezien het broodtekort in de campers, besloten we meteen het restaurant te bezoeken voor de lunch. We namen alle vier hetzelfde: Angus Burger en Diet Coke.
Daarna naar het visitor center waar in diverse displays uit de doeken werd gedaan hoe dit surrealistische landschap tot stand heeft kunnen komen. Ook zagen we fossielen van de rare dieren die hier heel vroeger geleefd hebben: neushoornachtigen, sabeltandtijgers, olifantsoorten. Raar maar waar.
Vervolgens reden we naar de camping, waar we zelf een plekje konden uitkiezen en vervolgens in een envelopje de verschuldigde twintig dollar in een pilaar konden deponeren. Prachtig uitzicht op de rotspartijen en aan de andere kant de prairies met weer rotspartijen in de verte. Adembenemend.
Met de camper reden we een klein stukje terug, alwaar we een korte trail hebben gelopen in korte broek en topje. De witte Nederlandse benen goed ingesmeerd. Het weer is dus boven alle verwachting.
Daarna was het tijd voor ontspanning in de vorm van een hapje en een drankje alvorens de Weber werd aangestoken voor het avondeten, wat we met smaak hebben verorberd met wederom het prachtige uitzicht.
Verder heb je eigenlijk weinig meer nodig om je compleet gelukkig te voelen.
p.s.
• Aan allen die een reactie hebben geplaatst: hartelijk dank daarvoor, dat vinden we heel erg leuk!
•Voor Lianne: ga sparen voor nog een keer, het is het zo waard!
•Voor Joke: bedankt voor bericht over het overlijden van Ed, wil je ook Monique S. daarvoor bedanken namens ons? Ik ben er erg van geschrokken.
•Voor Veder: ik heb het juiste e-mail adres van je in de lijst staan, dus ik snap niet dat het niet doorkomt. Fijne vakantie voor jullie drietjes ook gewenst!
•Voor Sophie: het eerste hardloop t-shirtje is in de pocket
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
